Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μέ κατάνυξιν καί εὐλάβειαν παρηκολουθήσαμεν καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος τό Πάθος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν πορείαν Αὐτοῦ πρός τόν Γολγοθᾶν καί τήν Ταφήν ἐν τῷ κενῷ μνημείῳ. Εἴδομεν Αὐτόν προσευχόμενον ὑπέρ τοῦ κόσμου ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆς καί τόν ἱδρῶτα νά ρέῃ εἰς τό Ἅγιον Αὐτοῦ πρόσωπον « ὡσεί θρόμβοι αἵματος ».
Εἴδομεν Αὐτόν νά συλλαμβάνητε ὡς κακοῦργος καί νά κρίνητε ὑπό κριτῶν ἀνόμων. Ἐκλαύσαμεν μέ τόν Πέτρον διά τήν ἄρνησιν αὐτοῦ, ἀναλογιζομένοι τό πλῆθος τῶν ἰδικῶν μας καθημερινῶν ἀρνήσεων. Ἐζήσαμεν τήν παρῳδίαν τῆς δίκης καί ἐπονέσαμεν μέ τό μαστίγωμα καί διά τόν ἀκάνθινον στέφανον. Συνετρίβημεν ὅταν εἴδομεν Αὐτόν ὑψούμενον εἰς τόν Σταυρόν, ὡς καί διά τήν ὁλόσωμον Αὐτοῦ ταφήν.
Σκότος ἐπέπεσεν τότε ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς καί περίλυποι ἐβλέπομεν καί ἡμεῖς ἐκ τοῦ μακρόθεν ὁμοῦ μετά τῶν Μυροφόρων γυναικῶν τά γενόμενα. Καί ἰδού σήμερον τό σκότος διαλύεται. Ἡ λύπη μας εἰς χαράν μεταστρέφεται καί ἡ χαρμόσυνος ἰαχή « Χριστός Ἀνέστη » διασχίζει τήν γῆν, τόν οὐρανόν καί τά καταχθόνια. Ἀπό τό μνημεῖον ἐκπορεύεται ἀνέσπερον φῶς τό ὁποῖον καταυγάζει τά σύμπαντα.
Ὁ Χριστός ὁ ὁποῖος ἔπαθεν ὡς ἄνθρωπος καί παρέδωκε τό πνεῦμα εἰς τόν οὐράνιον Αὐτοῦ Πατέρα, τώρα αὐτεξουσίως ἐγείρεται ἐκ τῶν νεκρῶν, καθ’ ὅτι « οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθε ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγόν τῆς ζωής ». « Οὐκ ἔστιν ὦδε » ἀναφωνεῖ ὁ ἀπαστράπτων Ἄγγελος καί δέν ἦτο δυνατόν νά εἶναι ἐκεῖ. Συνύπαρξις τῆς ζωῆς μέ τόν θάνατον δέν νοεῖται. Ὁ Ἅδης ἰδών τοῦτον κατερχόμενον ἐπικράνθη καί κατηργήθη. Ὁ Χριστός ἐξέρχεται νικῶν καί καταργεῖ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστιν τόν Διάβολον. Ἐγείρεται ἐκ τῶν νεκρῶν καί συνανεγείρει μετ’ αὐτοῦ πᾶσαν τήν κτίσιν. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως διαλύει τό σκότος τοῦ θανάτου καί καινοποιεῖ τούς γηγενεῖς. Τώρα ὅλα εἶναι καινούργια, καθαρά, ἡγιασμένα. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ἐξαφανίζει ἀπό τά μάτια τῶν ἀνθρώπων κάθε δάκρυ. Ὁ θάνατος ὁ ὁποῖος προξενεῖ τό πένθος, τόν πόνον καί τάς θρηνώδεις κραυγάς δέν ὑπάρχει πλέον. Ὄλαι αἱ προηγούμεναι θλίψεις καί κακοπάθειαι πέρασαν διά πάντα. «Ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα », λέγει ὁ Κύριος μας
Εὐλαβέστατοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Ὁ ἐκ τοῦ τάφου ἐγερθείς Χριστός, ὡς ὁ ἴδιος λέγει, εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, ἡ ἀλήθεια καί ἡ Ζωή. Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἐμίσησαν τό φῶς καί τήν ἀλήθειαν καί ἠγάπησαν τό σκότος καί τό ψεῦδος. Μετέτρεψαν καί διεστρέβλωσαν τήν ἀλήθειαν καί οἱ κατά σάρκα ἀδελφοί μᾶς στεροῦν καί αὐτήν τήν φυσικήν ζωήν. Εἶναι διαπιστωμένον πλέον ὅτι εἰς τήν χώρα μας, εἰς τόν εὐλογημένον αὐτόν τόπον, ὁ ὁποῖος ἀνέδειξεν μάρτυρας τῆς Πίστεως καί ἥρωας, εἰς τήν φιλτάτην ἡμῶν Πατρίδα, τήν κατ’ ἐξοχήν χώραν τοῦ φωτός, τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, κυριαρχεῖ σήμερον τό ἀπόλυτον σκότος, τό ψεῦδος καί ἡ ὑποκρισία, τά διαπλεκόμενα καί ἡ καθαρά ἀτομοκρατία. Ἄνθρωποι πονηροί καί γόητες, διεφθαρμένοι, μέ οὐδένα ἀπολύτως ἠθικόν φραγμόν, μέ ἀποξένωσιν ἤ καί μέ τήν γενικήν κατάργησιν πασῶν τῶν πνευματικῶν ἀρχῶν καί κανόνων, μέ ἐλαστικήν συνείδησιν, ὀλίγον κατ’ ὀλίγον ὡδήγησαν ὅλους ἡμᾶς καί τήν χώραν μας ὁλόκληρον, τυφλοί ὄντες οἱ ἴδιοι, εἰς τήν πνευματικήν, ἠθικήν καί ἐθνικήν ἀπαξίωσιν, εἰς τήν ἐθνικήν καί πολιτιστικήν ἀλλοτρίωσιν καί τήν διαφθοράν, χωρίς κἄν νά τό ἀντιληφθῶμεν. Τόν ἄλλοτε πιστόν, τετιμημένον καί ὑπερήφανον λαόν μας, ὅλους ἡμᾶς, μᾶς κατέστησαν δυστυχῶς συγκοινωνούς τῶν ἀνηθίκων αὐτῶν ἔργων, μέ ἄμεσον ἀποτέλεσμα πάντες διεφθάρησαν ἕως ἑνός.
Ἐγενόμεθα ἐπιλήσμονες τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως. Πάντες οἱ κατά καιρούς κυβερνήσαντες τήν χώραν κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν καί πλέον ἐστέρησαν τήν χώραν μας ἀπό τά ἀγαθά τῆς γῆς καί ἀπό τά ἔργα τῶν χειρῶν μας καί μᾶς ὡδήγησαν εἰς τόν κρημνόν. Τά χρηστά ἤθη, ἡ ἐντιμότης, ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ κοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἡ τιμιότης καί ἡ ἐργατικότης ἀντεκατεστάθησαν συνολικῶς μέ τήν καχυποψίαν καί ἀνυποληψίαν, μέ τό ψέμμα, τήν ἀπάτην, τήν πολιτικήν μέ « τίς μίζες » καί τά « φακελάκια », τά λαδώματα, τό βόλεμα τῶν ἡμετέρων καί τάς « ἀρπαχτάς », μέ τήν αὔξησιν τῆς κομματικῆς πελατείας καί τῆς κρατικῆς γραφειοκρατίας. Ἡ παιδεία ὀλίγον κατ’ ὀλίγον ἠλλοτριώθη καί μόνον Ἑλληνική παιδεία δέν εἶναι. Οἱ νέοι μας βγαίνουν εἰς τήν ζωήν χωρίς ὅραμα καί ἐλπίδα, χωρίς πνευματικά, ἠθικά καί ἐπαγγελματικά ἐφόδια. Τήν Ἐκκλησίαν μας τήν ἐπολέμησαν ὅσον καί ὅπου ἠδύναντο καί δυστυχῶς συνεχίζουν νά τήν πολεμοῦν. Ἠθελημένα μᾶς ὡδήγησαν εἰς ἕναν τρόπον ζωῆς ἀλλότριον πρός τά ἑλληνικά δεδομένα, ἀλλότριον πρός τήν πίστιν καί τάς πατρογονικάς παραδόσεις μας, εἰς τόν εὔκολον καί ἐπίπλαστον πλουτισμόν μέ ὑπερδανεισμόν. Ὀλίγον κατ’ ὀλίγον μᾶς κατέστησαν ἀντιπαραγωγικούς, ὀκνηρούς ἀδιάφορους καί τελικά διεμόρφωσαν τήν σημερινήν τραγικήν κατάστασιν, μέ στρατιάς ἀνέργων, μέ συνεχεῖς περικοπάς μισθῶν καί συντάξεων, μέ περικοπάς φαρμάκων καί νοσηλείων, μέ ζοφερόν τό αὔριον διά τά παιδιά καί δι’ ὅλους μας, πρό πάντων δέ μέ τήν χρέωσιν τῆς χώρας εἰς τούς δανειστάς εἰς ὑπερβολικόν βαθμόν καί ἔκτασιν.
Μᾶς καλοῦν συνέχεια εἰς νέας καί νέας θυσίας, μᾶς ἐπιβάλλουν συνεχῶς δυσβάστακτους φόρους καί χαράτσια, χωρίς κἄν νά γνωρίζωμεν ποῦ καί πῶς τελικῶς διατίθενται τά εἰσπραττόμενα , καί ἐνῷ τό χρέος διαρκῶς αὐξάνει οἱ ἴδιοι συνεχίζουν νά πλουτίζουν καί νά εὐημεροῦν εἰς βάρος τῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀγνοῶντες ὅτι μεγάλος ἀριθμός συνανθρώπων μας εἶναι χωρίς ψωμί, χωρίς φῶς, δίχως τηλέφωνον, δίχως ἰατροφαρμακευτικήν περίθαλψιν, δίχως σπίτι, δίχως θέρμανσιν, γενικώτερον δέ χωρίς καμίαν κοινωνικήν μέριμναν καί φροντίδαν. Ἐγενόμεθα τό ὄνειδος τῶν Ἐθνῶν, περιήλθομεν εἰς μίαν ἀτομικήν καί ἐθνικήν μεγάλην ἀβεβαιότητα ἀναμένοντες πότε τό κούρεμα, πότε τήν νέαν δόσιν δανείου καί πότε τήν ἀξιολόγησιν τῶν τραπεζικῶν οἴκων, ὄχι διά νά διατεθοῦν εἰς τόν Λαόν ἀλλά διά νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ ἀβάστακτοι ὅροι καί αἱ πολλαπλαῖ ἀπαιτήσεις τῶν δανειστῶν. Κάθε βράδυ κοιμούμεθα χωρίς νά γνωρίζωμεν τί ἀκριβῶς θά ἀντιμετωπίσωμεν τήν ἄλλην ἡμέραν.
Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
« Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφειν ταῦτα ἀλλ’ ὡς τέκνα μου ἀγαπητά νουθετῶ ». Ἡ κρίσις καί ἡ δυστυχία δέν ἦλθον ἐξ οὐρανοῦ. Ἔργα ἰδικά μας καί ἰδικῶν μας ἀνθρώπων εἶναι καί μόνον ἡμεῖς δυνάμεθα τελικῶς νά τά θεραπεύσωμεν. Πρός τοῦτο ἀπαιτοῦνται γενναῖαι καί ριζοσπαστικαί δομικαί ἀποφάσεις καί ἐνέργειαι τόσον ἐπί προσωπικοῦ ὅσον καί ἐπί ἐθνικοῦ ἐπιπέδου. Εἶναι πλέον ἀπαραίτητος μία νέα ἀρχή, μία νέα πορεία πλεύσεως μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν, ἀγάπην πρός τήν δεινοπαθοῦσαν Πατρίδα καί σεβασμόν εἰς τάς πανανθρωπίνους ἀξίας. Ἡ ἐπιστροφή εἰς τάς διαχρονικάς ἀρχάς καί ἀξίας καί ἡ καθιέρωσις τούτων ὡς ἀπολύτως ἀναγκαίων διά τήν ζωήν ἡμῶν, ἡ λογική χρῆσις τῶν ἀγαθῶν, ὁ περιορισμός τῶν ἀναγκῶν, τῶν πραγματικῶν ἀλλά καί αὐτῶν πού μόνοι μας ἐδημιουργήσαμεν ζῶντες εἰς τήν καταναλωτικήν κοινωνίαν, ἡ ἀξιοποίησις τῶν δυνατοτήτων μας, ἡ ἀνάγκη νά ἐργασθῶμεν καί νά παράγωμεν περισσότερα ὥστε νά μή ζῶμεν μέ δανεικά, κυρίως ὅμως ἡ ἔντιμος, διαφανής καί χρηστή διαχείρισις τῶν κοινῶν ἐάν ἐφαρμοσθοῦν ἀπό ὅλους ἡμᾶς δύνανται νά συντελέσουν εἰς τήν σωτηρίαν τῆς Πατρίδος, εἰς τήν καταπολέμησιν τῆς ὑφέσεως καί τῆς ἀνεργίας, δύνανται νά κάνουν καί πάλιν ἡμᾶς νά ἐπανεύρωμεν τήν χαμένην εὐτυχίαν μας, νά χαμογελάσουν τά χείλη ἡμῶν καί νά ἀναγεννηθῶμεν ἀπό τήν τέφρα.
Μέ αὐτά τά λόγια εὔχομαι ὁ Ἀναστάς Χριστός νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τό φῶς τῆς ἐπιγνώσεως καί τῆς ἀληθείας, εἰς τό φῶς τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος, ὥστε τοῦ λοιποῦ ἡ πορεία μας νά εἶναι ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν, περιπατοῦντες οὐχί ὡς ἄσοφοι ἀλλ’ ὡς σοφοί ἐν καινότητι καί καθαρότητι, ἵνα ζωήν ἔχομεν ἐν ἑαυτοῖς .
Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί μου ! Χρόνια πολλά καί ἐλπίδα καί προσδοκίαν διά ἕνα καλλίτερον αὔριον.
Ὁ Πνευματικός σας Πατέρας
+ Ὁ Περιστερίου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου